Recensie Vervlochten Grenzen – Marion Bloem
Wanneer de vader van Senne uit Jakarta dood gaat vertrekt ze naar Nederland om het leven van haar opa die in het Koninklijk Nederlands Indisch Leger gezeten heeft te onderzoeken. Tegelijkertijd vertrekt haar broer Dian naar Indonesië om de onschuld van zijn vader te bewijzen. Zijn moeder denkt namelijk dat hij vreemd is gegaan. De opa van Senne heeft al zijn verhalen opgeschreven dit helpt haar heel erg bij haar onderzoek. Voor een grotere samenvatting: http://www.bol.com/nl/p/vervlochten-grenzen/1001004006540800/
Deze roman is erg interessant omdat Marion Bloem zelf een Indische achtergrond heeft. Ze heeft dit boek geschreven als ode aan haar vader die in het KNIL gezeten heeft. Door haar achtergrond weet ze de verschillen tussen de Nederlandse en de Indische cultuur goed weer te geven. Het verhaal is daarom ook zeer realistisch en mooi gedetailleerd. Ze weet precies wat de verschillen zijn en vooral hoe je deze verschillen in het dagelijks leven tegenkomt. Haar boek is anders dan andere boeken over de koloniale tijd omdat zij alle verhalen van haar vader gebruikt. Niet elke schrijver beschikt over zo’n bron van informatie. Wat Marion vertelt is dus ook voornamelijk op een waar gebeurt verhaal gebaseerd. Het is moeilijk te achterhalen wat waar is en wat niet. Je komt veel over het KNIL te weten maar je komt vooral veel te weten over de Nederlands-Indische mensen die een keuze moesten maken tussen Nederland en Indonesië. Het is of het één of het ander, niet van allebei een beetje. De Nederlands-Indische mensen hadden heel veel moeite met deze keus maar ze moesten deze keus gehaast maken en velen hebben spijt van de keuze die ze toen gemaakt hebben. Voor meer informatie over Marion Bloem: http://nl.wikipedia.org/wiki/Marion_Bloem
In dit verhaal weet Marion Bloem de verschillen tussen kinderen in Indonesië en Nederland mooi te vertellen. Hier heeft ze immers zelf ervaring mee. Ze is als kind naar Nederland gekomen en voelde zich eigenlijk nooit helemaal op haar plek. Ze voelde zich erg apart. Haar klasgenootjes mochten namelijk wel altijd bij haar thuis spelen maar ze mocht nooit bij haar blanke vrienden binnenkomen. Op de middelbare school werd de kloof tussen haar en de blanke jongeren alleen maar groter.
Marion Bloem laat graag meerdere verhaallijnen door elkaar heen lopen om deze uiteindelijk samen een verhaal te laten vormen. Dat was ook in dit boek het geval. Het maakt het boek erg interessant alleen wel erg moeilijk om te begrijpen. Af en toe raakte ik de draad kwijt en moest ik een hoofdstukje opnieuw lezen maar dit vond ik eigenlijk helemaal niet zo erg omdat ik op een soort avontuur was tijdens het lezen van dit boek. Als je iets voor de tweede keer leest ga je ook alle details zien en dat vond ik erg mooi. Als je een kleine uitdaging niet erg vind en geïnteresseerd bent in Nederlands-Indië is dit boek zeker een aanrader. Voor een recensie van iemand anders: http://seventyeight.nl/recensies/vervlochten-grenzen/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten